مبانی نظری و پیشینه تحقیق رقیب گرایی(فصل دوم تحقیق)

مبانی نظری و پیشینه تحقیق رقیب گرایی(فصل دوم تحقیق)

وضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

 

 

 

• همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA

 
• توضیحات کامل در مورد متغیر

 
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

 
• منبع : دارد (به شیوه APA)

 
• نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

 

 

 

 

 

قسمتی از توضیحات متغیر:

امروزه موفقیت شرکت­ها و مؤسسات در گرو شناخت آنها از مشتریان و رقبا و سایر عوامل تأثیرگذار بر بازار است. نیازها و خواسته­های مشتریان همواره در حال تغییرند و شناخت این تغییرات نیز برای موفقیت بنگاه­ها حیاتی است. از سوی دیگر رقبا نیز به دنبال جذب مشتریان بیشتر هستند و در این راه از هیچ کوششی فروگذار نخواهند کرد. همچنین تغییر شرایط و قواعد حاکم بر بازار، از جمله تغییرات تکنولوژیکی، بر موفقیت مؤسسات در بازار تأثیرگذار است. شناخت و پیش­بینی این عوامل و ارائه راهکار مناسب در برخورد با آنها نقشی کلیدی در موفقیت مؤسسه در بازارهای هدف ایفا می­کند. از این رو گرایش به بازار و نیازهای مشتریان اولین ویژگی بازاریابی جدید است(رنجبریان، بنی طالبی و مهینی زاده، 1388). بازارگرایی اغلب همکاری بازاریابی در استراتژی کسب و کار سازمان در نظر گرفته می­شود(سورنسن،2009). یک سازمان با اتخاذ بازارگرایی خود را به برآورده نمودن نیازهای مشتریانش در بلندمدت متعهد می­کند. سودآوری، سهم بازار، نرخ بازگشت سرمایه، و سایر معیارهای عملکرد در نهایت موفقیت هر استراتژی را مشخص می­کنند، بازارگرایی به معنای دستیابی به این اهداف با ارائه ارزش برتر برای مشتریان است(دِو، ژو، براون و آگاروال، 2009). سازمان بازارگرا سازمانی است که اقداماتش مطابق با مفهوم بازاریابی باشد، در حالیکه مفهوم بازاریابی در اصل مشتریان را مورد تأکید قرار داده است و این مفهوم مترادف با مشتری­گرایی مورد استفاده قرار گرفته است، بازارگرایی تمرکز بر مشتریان و رقبا دارد در نتیجه مکمل مفهوم بازاریابی است(سورنسن، 2009). مشتریان و رقبا بازیگران برجسته بازار هستند. مشتریان محور و اساس تمامی تعاریف بازارگرایی هستند. دیشپاند و فارلی(1998) بحث می کنند که بازارگرایی و رقیب­گرایی مفاهیمی متمایزند و بازارگرایی باید درک فعالیت های مشتری­گرا باشد(همان). نارور و اسلاتر(1990) بازارگرایی را نوعی فرهنگ سازمانی تعریف کردند؛ و شرکت های بازارگرا را هم شرکت­های مشتری­گرا و هم شرکت­های رقیب­گرا معرفی کردند، آنها بیان نمودند به همان اندازه که مشتری­گرایی برای سازمان مهم است، رقیب­گرایی نیز دارای اهمیت است(رجوعی، 1387). آبل(1980) و دیکسون(1992) استدلال می­کنند که یک بازار از مجموعه­ای از محصولات، مجموعه­ای از مشتریان، مجموعه­ای از رقبا و منطقه­ای جغرافیایی که در آن مشتریان و رقبا با یکدیگر در تعامل­اند تشکیل شده است(سورنسن، 2009). هانت و مورگان(1995) بازارگرایی را شامل جمع­آوری نظامند اطلاعات در مورد مشتریان و رقبای فعلی و آینده، تجزیه و تحلیل سیستماتیک اطلاعات با هدف توسعه دانش بازار و استفاده سیستماتیک این دانش در جهت شناسایی استراتژی سازمان تعریف نموده و در تعریف خود بر مشتری­گرایی و رقیب­گرایی تأکید دارند. دی و ونسلی(1998) بیان می­کنند هنگامیکه تقاضای بازار قابل پیش­بینی است و محیط رقابتی ثابت و متمرکز است، سازمان­ها باید منابع خود را بیشتر بسوی رقیب­گرایی به حرکت درآورند. در نقطه مقابل در بازار پویا، با تعداد زیادی رقیب، بخش­بندی زیاد و تغییر موانع ورود، سازمان­ها باید استراتژی خود را بیشتر در راستای درک مشتریانشان تغییر دهند(دو و همکاران، 2009). نارور و اسلاتر(1990) بر این باورند که رقیب­گرایی به معنای درک نقاط قوت ، ضعف، قابلیت­ها و استراتژی­های رقباست در حالیکه لافرتی و هولت(2001) مطرح کردند که رقیب­گرایی از نظر جمع­آوری اطلاعات شبیه مشتری­گرایی است. هردو برای ارضای بازارهای مشابه نیازمند تجزیه و تحلیل کامل قابلیت­های تکنولوژیکی و شایستگی­ها هستند(تاجدینی، ترومان و لارسن، 2006).

2-2-4-2 بیان مسأله

مشتریان و رقبا دو ویژگی برجسته از بازار رقابتی هستند(گائو، ژائو و ییم، 2007) و مشتری­گرایی و رقیب­گرایی اغلب به عنوان بخشی از جهت­گیری استراتژیک سازمان مورد اشاره قرار گرفته­اند(گاتیگنون و ژورب، 1997 ؛ ژائو و همکاران، 2005). در حالیکه مشتری­گرایی بر نیازهای مشتری تمرکز دارد، رقیب­گرایی به جمع­آوری اطلاعات مرتبط با رقیب و نظارت بر رفتارهای رقبا تأکید می­کند(گائو و همکاران، 2007). نارور و اسلاتر (1990) رقیب­گرایی را به عنوان درک سازمان از نقاط ضعف و قوت کوتاه مدت و قابلیت­ها و استراتژی­های بلندمدت رقبای کنونی و بالقوه تعریف می­کنند. هدف رقیب­گرایی ارائه یک مبنای یکپارچه اطلاعاتی مربوط به رقبای موجود و بالقوه برای اقدامات اجرایی است. رقبا به عنوان شرکت­هایی تعریف می­شوند که محصولات و خدماتی نزدیک به محصولات و خدمات سازمان عرضه می­کنند به این معنا که آنها نیازهای مشابه مشتریان را برآورده می­کنند. رقبای موجود و بالقوه سازمان ممکن است در میان سازمان­هایی با تکنولوژی مشابه و غیرمشابه یافت شود(سورنسن، 2009). سازمان­های رقیب­گرا فعالیت­های تجاری خود را از منظر منابع، مواضع هزینه و عملکرد مالی با رقبایشان مقایسه می­کنند(دی و ندانگادی، 1994). چنین مقایسه­هایی بینش مفیدی را به سازمان­ها ارزانی می­دارد تا جایگاه نسبی خود را در بازار درک کنند که این نیز آن­ها را قادر می­سازد تا به سرعت اقدامات رقبا را پیش­بینی کرده و پاسخ گویند(گاتیگنون و ژورب، 1997). دی و ونسلی(1988) بیان می­کنند شرکت­هایی که از رفتارهای رقیب­گرا حمایت می­کنند می­توانند بهترین اقدامات را شناسایی کنند در نتیجه آنها موقعیت کنونی خود را حفظ نموده و بهبود می­بخشند که این نیز اثر مثبت بر نتایج آنها دارد(لنگلر، سوسا و مارکوس، 2013). هنگامیکه رقابت شدید است، شرکت­ها باید در محصولات و فرآیندها نوآوری کنند، بازارهای جدید بیابند، شیوه­های جدید برای رقابت بیابند و بررسی نمایند که چگونه می­توانند خود را از رقبا متمایز کنند(تاجدینی، ترومان و لارسن، 2006). اطلاعات پیرامون رقبای موجود و بالقوه می­تواند به سازمان­ها کمک نماید تا نیاز برای به چالش کشیدن ایده­های موجود، روال­های عادی و فعالیت­ها را به منظور پیشی گرفتن در رقابت تشخیص دهند. چنین بینشی می­تواند برای شروع توسعه محصول جدید و حرکت به سمت بازارهای جدید به عنوان کاتالیزور عمل نماید. دانش پیرامون نقاط قوت و ضعف سازمان و رقبای آن اجازه شناسایی نارسایی و ناکارآمدی در محصولات و خدمات کنونی، شیوه های بهبود آنها و تطابق بهتر با نیازهای بازار را می­دهد(لیسبوا، اسکارمیس و لاگس، 2011). با درک عمیق از رقبا سازمان می تواند موقعیتش را ارزیابی کند، استراتژی­های مناسب را تعیین نماید و به سرعت با اصلاح اقدامات دقیق در کوتاه­مدت و همچنین با توسعه برنامه­های بازاریابی اصلاح شده در بلند مدت به اقدامات رقبا پاسخ گوید(شین و آیکن، 2012). نقش رقیب­گرایی هنگامیکه شدت رقابت در محیط بازار افزایش می­یابد با اهمیت­تر می­شود. درک و فهم رقبا به سازمان­ها کمک می­کند برای بهبود رقابت­پذیری سازمان و توانایی برای رقابت با سایر بازیگران بازار فرآیندهای کسب و کار خود را مجدداً سازماندهی نموده و بهبود بخشند و منابع داخلی را توسعه بخشیده و مجدداً پیکره­بندی نمایند. هولی و همکاران(2000) بحث می­کنند که سازمان­هایی با میزان بالایی از بازارگرایی رویکرد فعالانه و متمرکز بر بیرون را دنبال می­کنند( از طریق توسعه قابلیت­های رابطه­ای). بنابراین توجه دقیق­تر به رقابت سازمان­ها را قادر می­سازد تا برای اداره بهتر روابط مهم تجاری قابلیت­ها را توسعه دهند(اسمیرنوا و همکاران، 2011).

 

---